تفاوت کفش کوهنوردی و طبیعت گردی، 5 تفاوت مهم بین آن ها
تفاوت کفش کوهنوردی و طبیعت گردی در شرایط استفاده از آنها متفاوت است. کفش‌های کوهنوردی عمدتا برای محیط‌های سخت مانند کوهستان‌ها، دره‌ها یا مسیرهای دشوار استفاده میشود. جنس این کفش‌ها مقاوم‌تر است و دارای زیره‌های ضخیم‌تر و ساختاری محکم‌تر برای مقابله با شرایط سخت‌تر هستند.
اما کفش طبیعت گردی بیشتر برای محیط‌های مسطح و غیر متغیر مانند جنگل‌ها، مزرعه‌ها، یا مسیرهایی که سختی کمتری دارند استفاده میشود. به طور کلی تفاوت کفش کوهنوردی و طبیعت گردی به وزن آنها هم مربوط میشود که کفش طبیعت گردی نسبت به کفش کوهنوری دارای وزنی سبک‌تر است.
انواع کفش کوهنوردی
کفش های کوهنوردی ساده: از انواع مدل‌های کفش های کوهنوردی میتوان به کفش‌های سبک اشاره کرد که برای صعود‌ها و مسیر های سبک مناسب است.
کفش پیاده روی یا هایکینگ: در این نوع کفش‌ها از محافظ مچ پا استفاده نمی‌شود و طراحی آنها بسیار ساده و سبک هستند. البته پوتین‌های پیاده روی تنها تفاوتشان با کفش های کوهنوردی در قسمت مچ پا است که کمی بلندتر است. در ترکیب ساخت آنها از انواع بافت مانند چرم‌ها، پارچه و پلاستیک استفاده میشود. این کفش‌ها در مدل‌های ضد آب هم تولید و عرضه میشوند و مهمترین ویژگی آنها راحتی و انعطاف پذیری بسیار خوبی است که دارند و می‌توانید از آنها به عنوان برای پیاده روی و دویدن استفاده کرد.
کفش کوهنوردی سنگین: برخلاف کفش‌های پیاده روی این کفش‌ها انعطاف پذیری کمتری دارند. وزن آنها سنگین و بزرگ است و طراحی آنها طوری است که شما بتوانید در ارتفاعات بالا به راحتی کوه نوردی کنید. این کفش‌ها زیره‌های محکم و سختی دارند. به همین دلیل برای جاهای یخی و برفی مناسب هستند.
مهمترین تفاوت‌های کفش کوهنوردی و طبیعت گردی
همانطور که گفتیم کفش کوهنوردی و کفش طبیعت گردی تفاوت‌های عمده‌ای با یکدیگر دارند. انتخاب درست این کفش‌ها، علاوه بر درست هزینه کردن بابت آن، باعث راحتی در پیمایش و کوهنوردی میشود. برخی از این تفاوت‌ها عبارتند از:
ساق پا:
بدون شک میتوان مهمترین فرق کفش‌های کوهنوردی و طبیعت گردی را اندازه ساق آنها دانست. کفش‌های کوهنوردی غالبا ساق بلندی دارند. این ساق‌ها از مچ پا در برابر آسیب‌ها مراقبت می‌کنند. کفش‌های طبیعت گردیُ ساق نسبتا کوتاه یا متوسطی نسبت به کفش کوهنوردی دارند.
انعطاف پذیری:
کفش‌های کوهنوردی غالبا از انعطاف پذیری بسیار کمی برخوردارند. فضای کوه و نوع طراحی این کفش‌ها باعث میشود تا کفش‌های کوهنوردی از سختی قابل توجهی برخوردارند. در کنار آنها کفش‌های کوهنوردی از انعطاف قابل توجهی برخوردارند.
وزن:
وزن کفش همیشه از اهمیت زیادی برخوردار است. کفش‌های کوهنوردی سنگین تر از وزن کفش‌های طبیعت گردی است.
رویه:
کفش های طبیعت گردی و کوهنوردی رویه متفاوتی با هم دارند. رویه‌های هر دو کفش از جنس مستحکم و ضد ضربه ساخته شده است. در عین حال رویه کفش طبیعت گردی، تنفس پذیر است. تنفس پذیری باعث میشود تا پای طبیعت گرد در حین پیمایش خنک بماند و کفش بو نگیرد. رویه کفش‌های کوهنوردی ضد آب است تا پای کوهنورد در مسیر صعود خیس نشود و مانع صعود کوهنورد نشود.
زیره:
زیره کفش طبیعت گردی معمولا آج‌های مناسب برای مسیرهای خشک دارد. آج‌های زیره کفش کوهنوردی برای مسیرهای خشک و مرطوب مناسب است.
انواع کفش طبیعت گردی
کفش های طبیعت گردی: کفش های ترکینگ یا هایکینگ مناسب برای پیاده روی در مسیر های طولانی و متنوع در طبیعت استفاده میشود.
مدل دیگر کفش جنگلی است که برای پیاده روی در جنگل‌ها و مناطق خاکی و مرطوب استفاده میشوند. یک مدل دیگر برای ورزش‌هایی مانند قایقرانی ،کایاک سواری و ماهیگیری مناسب هستند.
کفش پیاده روی: این نوع از کفش‌ها معمولا برای مسافت‌های نه چندان زیاد استفاده میشود و راحتی بسیار خوبی دارد.
کفش‌های ساق کوتاه: این نوع از کفش‌های طبیعت گردی دارای انعطاف پذیری خوبی هستند و معمولا برای سفرهای یک روزه از آنها استفاده میشود.
اجزای کفش کوهنوردی و طبیعت گردی
کفش کوهنوردی و طبیعت گردی، دارای چند بخش متفاوت است که یا به هم دیگر پرس میشوند و یا در کفش‌های بی کیفیت، به هم دیگر دوخته میشوند.
اجزای کفش های کوهنوردی شامل موارد زیر می‌باشند :
زیره: بخشی از کفش که با زمین در ارتباط است معمولا از مواد مقاوم و ضد لغزش استفاده میشود. زیره‌های کفش کوهنوردی و طبیعت گردی معمولا از بقیه کفش‌های معمولی ضخیم‌تر و محکم‌تر است.
بخش بالایی کفش: بخش بالای کفش که پا را محاصره میکند، یکی از مهم ترین بخش های کفش است. در کفش‌های کوهنوردی و طبیعت گردی از موادی مقاوم برای بخش بالایی کفش استفاده می‌کنند تا در صورت افتادن سنگ و یا وسایل دیگر، پای کوهنورد آسیب نبیند.
بخش میانی: بخشی از کفش کوهنوردی و طبیعت گردی که به پا قدرت و پشتیبانی می‌دهد. بخش میانی معمولا از جنس محکم‌تری نسبت به قسمت‌های دیگر استفاده میشود.
زبانه کفش: بخشی از قسمت بالایی کفش است که در زیر بند قرار می‌گیرد و از ورود مواد خارجی مانند سنگ ریزه‌ها یا خاک به داخل کفش جلوگیری میکند.
بند: برای بستن و فیکس کردن کفش در پا استفاده میشود
و همچنین در برخی از کفش های کوهنوردی و طبیعت گردی از ویژگی های اضافی مانند سیستم بندی قابل تنظیم، پدهای داخلی قابل تعویض و دیگر فناوری‌ها برخوردار هستند.
تفاوت کفش مناسب برای طبیعت گردی و کوهنوردی
یکی از مهم ترین نکاتی که باید به آن توجه کنید انتخاب کفش مناسب برای کوهنوردی و طبیعت گردی است. زیرا کفش‌های نامناسب می‌توانند باعث ناراحتی و آسیب‌های جدی به پاهای شما شوند. برای انتخاب کفش مناسب برای فعالیت‌های خود را مورد نظر قرار بدهید.
زیره مقاوم یکی از بخش هایی است که باید ضد لغزش باشد که با شرایط مختلف زمین از جمله سنگ ها و خاکریزه ها مقابله کند. کفش باید پشتیبانی مناسبی داشته باشد به ویژه در صعود های کوهستانی و یا مسیر های دشوار. تنفس پذیری کفش یکی از نکاتی است بسیار حائز اهمیت است. زیرا این ویژگی باعث میشود تا عرق پا تخلیه شود و خشکی را حفظ کند.
مورد بعدی که برای کفش طبیعت گردی و کوهنوردی مهم است ضد آب بودن آن است. کفشی که خاصیت ضد آب بودن داشته باشد از موادی مانند گورتکس در آن استفاده شده است. وزن کفش یکی از مواردی است که برای طبیعت گردی و کوهنوردی بسیار مهم است زیرا هرچه کفش سبک تر و قابل حمل تر باشد پیاده روی و صعود راحت تر است.
تجهیزات مناسب کوهنوردی و طبیعت گردی
برای یک کوهنوردی و طبیعت گردی ایمن و هیجان انگیز به وسایل مطلوبی از نظر کیفیت و کامل بودن نیاز دارید. قبل از رفتن به کوهنوردی و طبیعت گردی باید تعیین کنید که که چه مسیری را می‌خواهید بروید. و با توجه به فصل‌های مختلف و سختی و آسانی مسیر تجهیزات خود را آماده کنید. اگر به قله‌های کوچک و بزرگ سفر می‌کنید، در زمان صعود نیازمند وسایل ضروری کوهنوردی هستید. اگر وسایل مورد نیاز خود را متناسب با مسیر خود تهیه نکرده باشید احتمال زیاد از کوهنوردی خاطره خوبی نخواهید داشت و ممکن است به خود آسیب برسانید.
برای کوهنوردی نیاز به وسایل کوهنوردی و طبیعت گردی دارید. مهمترین وسایل میتوان به چادر کوهنوردی، کوله پشتی کوهنوردی، باتوم کوهنوردی، لباس کوهنوردی، عینک کوهنوردی، کیسه خواب و … است.
